Geçmişte, kalıtsal bir pıhtılaşma bozukluğu olan von Willebrand hastalığı 'nın hipotiroidizm ile ilişkisi olduğu düşünülüyordu. Günümüzde bu tez büyük oranda çürütülmüştür. Ancak, von Willebrand'lı köpeklerin tiroid hormonu ile tedavilerinin pozitif etkisi olduğu bilinmektedir.

   Geleneksel olarak, hipotiroidizmin en sık rastlanılan endokrinopati olduğu düşünülür. Oysa hipotiroidizm tanısı çok sık konulmaktadır. Hipotiroidizmin böylesine yaygın olduğunun düşünülmesi, genellikle tanının T3-T4  (RIA ya da radioimmunoassey ) düzeylerine dayalı olmasından kaynaklanır. Total ''T4'' ve total T3 düzeyleri pek çok faktörlerden etkilenir. Tüm endokrin testlerde olduğu gibi, uygulanan labarotuvar yönteminin, değerlendirdiğiniz tür için doğru yöntem olup olmadığı kontrol edilmelidir. Bazal T3 konsantrasyonu tayininden çok fazla yararlanılmaz. Çünkü T3'ün çoğu intra sellülerdir. T3 ve T4'ün deiodizasyonu ile oluşur.

   Total T4 genellikle rutin kan parametrelerinde yer alır ve düşüklüğü hipotiroidizm, normal sınırlar içerisinde ise tiroid fonksiyonlarının normal olması olarak değerlendirilir. Ne yazık ki olay bu kadar basit değildir. Phenobarbital, prednisolone ya da diğer kortikosteroidler, trimethoprim-sulfanomidler ya da tiroid dışındaki hastalıklar T4 sekresyonunun baskılanmasına neden olur. Bu durumlarda T4 düzeylerinin düşük olmasına rağmen hipotiroidizm yoktur. Bu bağlamda T4 düzeylerinin normal olması anlamında olduğu, ancak T4 düzeyindeki azalmaların hipotiroidizm ile direkt ilişkilendirilemeyeceği sonucu ortaya çıkmaktadır.

   T3 aktif olan hormon olduğu halde, neden T3 düzeyleri tiroid fonksiyonlarının değerlendirilmesinde rutin olarak kullanılmaz.
   Çünkü T3 düzeyleri sürekli olarak dalgalanır. Bu nedenle hipotiroidizmin tanısında kullanılmaz.

   Serbest T4 kendisi aktif olmayan, ancak vücut tarafından dokularda aktif T3'e dönüştürülen prekursor hormonudur.  T4 proteine bağlanarak taşınan "bağlı form" ve "serbest form" olmak üzere iki formda ulunur. Sadece serbest T4 dokulara girerek T3'e dönüştürüldüğü için, özellikle doku düzeyindeki etkileri dikkate alındığında, serbest T4, fonksiyonlarının değerlendirilmesi açısından iyi bir göstergedir. Serbest  T4 düzeyleri non-tiroidal hastalıklar ya da ilaçlardan, total T4'e göre daha az etkilenir.

TSH Stimülasyon ve Endojen TSH Düzeyleri

   Serbest T4 ölçümünün yapılamadığı dönemde TSH stimülasyon testi "altın standart" olarak değerlendirildi. Bu testte ise 0,1 IU TSH/ Kg IV yapılmadan önce ve yapıldıktan altı saat sonra saptanan T4 değerleri karşılaştırılır, TSH'a yanıtın şekillenmemesi hipotiroidizmi belgeler. Kanda direkt olarak TSH ölçülmesi de, insanlarda hipotiroidizmin tanısında önem taşır.

   Antitiroglobulin antikorlarının varlığı lenfositik tiroiditisi belgeler. Bu hayvanlarda anti T3 ve anti T4 (nadiren) antikorları da saptanabilir. Tiroiditis'in varlığının saptanması hipotiroidizmin tanısına özdeş değildir. Tiroiditisli olgularda,  gelecekte hipotiroidizim şekillenecektir. Ancak tedavi yapılıp yapılmayacağına TT4, fT4 ve cTSH düzeyleri temelinde karar verilmelidir.

Tedavi Çalışmaları

   Bazen hipotiroidizmin tek kesin tanı yöntemi, tedavi uygulayarak sonucu gözlemektir. Çoğunlukla ilk haftalarda enerji düzeyi yükselir. Kılların uzaması, daha uzun zaman alır (en az dört ay).

Tedavi

   Hipotiroidizmin tedavisi için oral tiroid hormonu (T4) uygulanır. Problem yeterince kontrol altına alınıncaya kadar günde iki kez uygulamak gereklidir. Thyroxine (T4) çok güvenli bir ilaçtır, ancak yeterince verilmesi gerekir. Doz çok yüksek olduğunda aşırı su tüketimi, su kaybı, zayıflama ve yorgunluk belirtileri ortaya çıkar.

Köpeklerde: 0,50 mg, günde bir kez, total günlük doz 0,8 mg'ı aşmamalıdır.
Kedilerde: 0,005 - 0,10 mg, günde bir kez uygulanır.

   Olguların yaşam boyu monitorize edilmeleri gerekir. Monitarizasyon için T4 değerinin takibinden yararlanılıyorsa, hormon düzeylerinin ilacın günlük dozu verilmeden hemen önce en düşük, ilaç verildikten 4 - 6 saat sonra ise en yüksek düzeylerde olduğu dikkate alınmalıdır.