Erkek çocukların önde gelen heveslerinden biri, olabildiğince kısa sürede erkek olup, ağabeye, babaya, dayıya veya amcaya benzemektir. Bunu yapabilmenin veya kendinin de erkek olduğu çevreye göstermenin yollarından biri de "bıyık bırakmak"tır.
   Hayvanlar gösteriş için, kendilerini ispatlamak için bıyıklı olmazlar. Hayvanlarda bıyıklar işlevseldir yani çeşitli işlere yararlar.
   Mors gibi bıyık kılları oldukça kalın memeliler, bıyıklarını deniz dibindeki çamurları deşmek, hatta çıkardıkları hayvanları kıllar arasına hapsetmek için bile kullanırlar. Çünkü ağızlarındakini yerken önlerinde hazır duran hayvanın uzaklaşıp kaybolmasını istemezler. Bıyıkları daha kalın kimi balıklar, bıyıklarıyla avlarını adeta bir elin parmakları gibi tutarlar.
   Kedi bıyıkları, bir elin parmakları gibi kullanılamazlar. Fakat bıyıkların önemli bir başka işlevi, titreşimleri algılamaktır. Bıyık kıllarının diplerinde çok zengin sinir ağları bulunur. Çevreden gelen titreşimler bu kıllara gelip titreşirler ve sinyaller belli yerlerdeki iri nöron düğümlerinde kimyasal yolla güçlendirilip beyne ulaştırılır. Sinyalleri alan beyin, durumu değerlendirir ve iki seçenekten birine karar verir; kaç git veya kaçma kal. İşte kedi kuyruğu ucundaki kıllar arkadan gelen titreşimleri algılarken, kedinin göremediği, duyamadığı canlıların önde bulunanlarından gelenleri de bıyıklar sezerler.
   Bıyıkları kesilen kedilerin fare yakalamakta güçlük çekmelerinin sebebi, bıyıkların bu önemli işlevlerinin köreltilmiş ya da yok edilmiş olmasıdır.

KÖPEK, NEDEN KUYRUĞUNU KISTIRIR?

   Evcil köpek (Canis familiaris), genlerinde yazılı olduğundan, koşullar gerçekleştiğinde kuyruğunu arka bacakları arasına alır. Köpek için bu davranış sırf karşısındakine yaranmak için sergilenen abartmalı bir davranış değildir.
İnsanlarca "tabasbus" veya "yaltaklanma" olarak adlandırılıp bir yarar sağlamak için ortalama kişi özelliklerini bırakma anlamındaki bu davranış köpekler için olağandır.
   Çok eski zamanlarda büyük aileler biçiminde birleşen köpekler yaşamak ve sonuçta soyu sürdürmek için her bireyi başına buyruk bırakmayıp kendi içlerinde örgütlenmişlerdir. Aile başkanı; iri, sağlıklı ve becerikli bir erkektir. Bu erkeğe bağlı bir de dişi vardır. Bunlardan sonraki erkek ve dişiler de değişik rütbededirler. Böylece, ailenin yönetimi kolaylaşır ve yaşamı sürdürmeleri sağlanır. Aşağı rütbeden bir bireyin üst durumundakilere her ne sebeple olursa olsun, yaklaşmaları belli kurallara uymayı gerektirir.
   Bu istekte bulunulması halinde, kuyruk arka bacaklar arasına alınır, ağız hafifçe açılarak dişler gösterilir ve yavaş yavaş ilerlenir.
   Bir köpek, başka bir köpekten veya insandan korkup kaçtığında da kuyruğunu bacakları arasına kıstırıp uzaklaşır. Hem yaklaşma hem uzaklaşma durumlarında aynı davranışın yapılması tek bir temel sebebe dayanmaktadır. Daha üst durumdaki bireyin saldırısına "ast"düzeydeki köpek karşılık vermez. Fakat kendini korumak zorundadır. Koruyacağı en önemli yer, soyun sürmesini sağlayan cinsel organlarıdır. Bu sebepledir ki kuyruğunu bacakları arasına alıp, yaşamsal önemi olan organlarını korur. Korktuğu veya zarar geleceği kesin bir canlıdan kaçarken de bu davranışı sergilemesi aynı sebebe dayanmaktadır.

KÖPEKLER NEDEN HIRLAŞIRLAR?

   Hırlamak, yarı açıkağızdan soluk alarak veya vererek ses çıkartmaktır. Kuşkusuz ağız açık olunca dişler de dışarıdan görünmektedirler. Böylece, dişleri gösteren olağandışı sesler çıkarmanın amacı, istenmeyen bir durumun ortadan kalkmasını sağlamaktır.
   Evcil köpek (Canis familiaris) yiyeceğine göz diktiğinden kuşkulandığı türdeşine hırlar. Yemek yerken şu veya bu biçimde yanaşan türdeşi veya insanın bu tutumunu değiştirmesini sesler çıkararak ister. Kendi kendine "mülk" saydığı alana girenleri veya ilişki kurmak istediği dişiye yaklaşanları da bu davranışıyla korkutup veya caydırıp kaçırmak ister.
   Hayvanlar, insanlar gibi kolay kapışmazlar. Önce çeşitli yöntemlerle kavgayı durdurmaya çalışırlar. Bunun sebebi, küçük bir yaranın ya da sakatlamanın ölümle sonuçlanma olasılığıdır. Ya kaçarak uzaklaşır veya kuyruğunu arka bacakları arasına sıkıştırıp ağlama sesi çıkararak bir kenara çekilir veya kendini rakiplerine eşit görüyorsa hırlamalarla durumu düzeltmeye çalışır.
   Özetle, köpeklerin hırlamalarının sebebi, diş dişe kapışıp kendilerini yaralama veya sakatlama tehlikesine atmadan, karşılaştıkları güç durumun (problemin) üstesinden gelmektir.